Welkom in zijn verhaal.
Welkom in mijn herinnering.
Welkom bij het bijzondere levensverhaal over mijn vader Ewald Louis Verbond.

In loving memory

18-01-1953                20-08-2019

Je kent hem misschien niet.
Maar als je mij leert kennen, leer je hem vanzelf een beetje mee kennen.
Mijn vader, Ewald, leeft nog elke dag voort in wie ik ben.
In hoe ik liefheb, in hoe ik voel, in wat ik geef.

Hij was een echte familieman. Vol liefde voor mijn moeder, een witte vrouw, met wie hij in een tijd vol vooroordelen tóch onvoorwaardelijk koos voor verbinding.
Hun liefde was krachtig. Eenvoudig en groots tegelijk.

Wat hem uiteindelijk ziek maakte, begon al toen hij 17 jaar oud was.
Een jonge jongen vol dromen, net aangekomen in Amsterdam vanuit Paramaribo 
alleen op de boot, onderweg naar een nieuw leven in Nederland.
Hij kwam met de wens om te studeren, te werken, iets op te bouwen.
Maar zonder het te weten, ademde de 17 jarige Ewald tijdens zijn eerste baantje een dodelijke vezel in...

Jaren later toen Ewald 63 jaar was openbaarde zich de gevolgen van die fatale vezel: diagnose asbestkanker.
Een stille moordenaar die pas laat van zich liet horen.
En toen het nieuws kwam dat zijn tijd eindig zou zijn, bracht hij geen paniek, geen bitterheid maar rust.
Kracht.
En liefde.

Wat me raakte, en wat me voor altijd bijblijft,
is hoe hij bleef leven, ook terwijl hij wist dat het afscheid dichterbij kwam.
Hoe hij bleef zorgen. Bleef verbinden. Bleef echtgenoot, bleef vader en bleef vooral opa.

Op deze pagina vertel ik zijn verhaal.
In blogs waarin ik herinner, voel, vertel, voor mezelf, maar ook voor jou.
Voor wie hem niet kende.
Voor wie iemand mist.
Voor wie te maken heeft met kanker, met asbest, met afscheid.
Of gewoon op zoek is naar een stukje hoop.

Want wie we liefhebben, laten we niet achter.
We dragen ze mee.
In verhalen. In keuzes. In wie we worden.

Een vrouw, haar laptop, mascara die het niet redde, en een hoofd vol verhalen die verteld willen worden.
Soms tik ik rouw. Soms hoop.
Soms alleen maar wat ik zelf had willen lezen.

Dus pak chocola (altijd een goed idee), lees rustig mee, en laat je raken door alles wat hier zachtjes tussen de letters dwarrelt.
📖 Veel leesplezier met een traan, een glimlach, of allebei.